46ste Kangoeroeloop 2017
Verslag van een wat gure dinsdagmiddag in Vught46 lopers en loopsters worden weggeschoten door Loek de Kerstman, straalt een schraal zonnetje en kunnen de lopers zich wapenen tegen een windkrachtje 4/5 uit het westen. De temperatuur is niet te vergelijken met de twee voorgaande jaren toen het relatief ‘warm’ was met 10 graden en meer op de thermometer. Dat zat er nu niet in en, sterker nog, ‘buienradar’ voorspelde zelfs neerslag tussen 13.00 en 14.00u. Niets ervan gelukkig en zo kon PH-hoffotograaf Jos Hoogerhoud zelfs languit liggend op de baan zijn startfoto’s maken. En medefotografe Annet van Esch was uiteraard vanaf 12.00u eveneens actief om dit loopfestijn voor de eeuwigheid vast te leggen.
Als op dinsdag 26 december, Tweede Kerstdag, om 13.30u 24
Dat aantal deelnemers is overigens elk jaar eigenlijk weer een ‘ding’. Speaker Ton de Kort begint er eigenlijk al voor 12.00u over te mijmeren. En als de start achter de rug is, wil-ie eigenlijk al meteen weten hoeveel deelnemers bij de start zijn neus gepasseerd zijn. Nu weet Ton ook wel dat de enige onzekere factor bij het eindtotaal eigenlijk altijd de weersomstandigheden zijn. Een aantal jaren geleden liepen er een keer 2200 lopers mee en er zijn ook jaren geweest dat de 3000 deelnemers werden gehaald of nog meer. Eigenlijk is het een vast gegeven: er zullen altijd wel tussen de 2000 en 2500 deelnemers zijn. En alles wat daarboven of eronder zit, is afhankelijk van omstandigheden die niets met de loop zelf van doen hebben maar met de situatie op ‘het’ moment. Dat kan variëren van het onbereikbaar zijn van Vught door sneeuwval of een ander meteorologisch ongemak zoals storm en regen etc. Kortom, veel aandacht voor dit aspect lijkt wat overdreven, ook al stellen journalisten altijd als eerste vraag: hoeveel deelnemers dit jaar?
Ook volgt al snel de vraag welke afstand het meest gekozen wordt. En aangezien de deelnemers onderweg nog kunnen besluiten een andere afstand te kiezen, is dat natuurlijk ook niet exact te bepalen. Een beetje indicatie is te vinden via de voorinschrijvingen. Daar kan immers men aangeven welke afstand men zich voorgenomen heeft te gaan lopen. Uit die gegevens blijkt de afstand van 7,5km de grootste aantrekkingskracht heeft, zeker bij de ‘gezinnen’ of ‘families’. Overigens ook bij de ‘stelletjes’: je kunt tijdens deze feestdagen elkaar maar beter in de gaten houden tenslotte. De 5km is overigens ook zeer in trek, niet alleen bij de lopers, maar ook bij de wandelaars. De meer getrainde en ervaren types vind je vooral terug bij de 12 en 15 km. En bij de 21 en 27km lopers en loopsters zijn de onderlinge verschillen in looptalent aanzienlijk. Ook hun aankleding trouwens: relatief veel korte broeken en blote armen en schouders.
Vast kerstritueel
Bijzonder blijft de aantrekkingskracht van dit evenement buiten Vught. Vooral ook het gegeven dat veel lopers van elders de Kangoeroeloop als vast onderdeel van hun kerstritueel hebben opgenomen. Komen veelal met hun hele gezin, familie of met de hele vriendengroep jaarlijks naar Vught om zo Tweede Kerstdag te ‘vieren’. Want ook nu valt uit de voorinschrijving af te leiden dat uit praktisch elke Nederlandse provincie deelnemers te vinden waren en ook mede-‘Europeanen’ uit Frankrijk, Duitsland, België en Engeland. Uit diezelfde voorinschrijving viel af te leiden dat de oudste deelnemer, Bert van Lokven uit Rosmalen die in 1938 het levenslicht zag en dat de jongste deelnemer tussen de 4 en 5 jaar was. Kortom het hele spectrum qua leeftijden trok de startstreep voorbij, waaronder natuurlijk heel wat vader/zoon/dochter-, moeder/zoon/dochter-, vader/moeder/zonen /dochters – samenstellingen. Opvallend veel dit jaar en dat is voor sommigen uiteraard aanleiding de familiehiërarchie te herijken. Dat merk je vooral als je luistert bij de binnenkomst op de baan, wanneer zonen en dochter nadrukkelijk het falen van hun verwekker onderstrepen door hem met gejoel en andersoortige aanduidingen – ‘zijn gezicht is nog rooier dan zijn shirt’ – te verwelkomen, waarna vader stoïcijns zijn laatste 300 meter aflegt. Benieuwd of er in die familiekring nog een nagesprek plaatsgevonden heeft.
‘herkenbare’ groepen
Elk jaar lopen er ook ‘herkenbare’ groepen mee. Ook al bijna een traditie. Net als vorig jaar waren er onder de deelnemers ook de lopers die bij Running Blind aangesloten zijn. Voor hen, en hun medelopende begeleiders, is het natuurlijk een enorme uitdaging om in die grote massa het parcours veilig te volgen, zeker als het gaat om trajecten waar men anders nooit loopt. Die vrijwillige meelopers verdienen derhalve een enorm compliment, want zij lopen immers met een grote verantwoordelijkheid, niet allen voor zichzelf, maar vooral hun loopmaatje. Het klinkt misschien wat ongemakkelijk, maar zij (de deelnemers met een beperkt zicht) moeten blind op kunnen varen op hun begeleiders.
En de vrolijke groep in witte shirts uitgedoste groep ‘Start to Move’, die als collectief de Kangoeroeloop uitgelopen hebben. Pas een paar maanden bezig en dan in staat om al een behoorlijke afstand gezamenlijk af te leggen, blijft een prestatie. En misschien wel inspiratie voor de toeschouwers. Vanaf 9 januari start weer een nieuwe cyclus Start to Move.
Hoe ging het eigenlijk met de twee ‘oer-Kangoeroelopers’ die hun 46ste Kangoeroeloop hebben volbracht? Dan weet u in ieder geval dat Frans van der Steen en Frans van Dun hun afstand in hun eigen tempo hebben volbracht. We vermoeden dat zij toch langzamerhand zitten te denken over een 50ste keer in 2021. Om nog maar te zwijgen over de groep ‘Gouwenaren’ voor wie het inmiddels een traditie is na de langere afstanden nog lang en gelukkig ‘na te drinken’ in het clubhuis. Voor de 41ste keer dit jaar. En ze waren er al – met supporters – om 12.00u.
En dan natuurlijk ook even aandacht voor de binnenkomst van de allerlaatste lopers, of liever gezegd, loopsters. Twee, naar het zich liet aanzien vrolijke, jeugdige, blosrijke types, beide in kleurrijke legging gestoken en vrolijk keuvelend – op zich knap als je dat 27 km hebt volgehouden – , achtervolgd door een peloton fietsende medewerkers van de Kangoeroeloop die eigenlijk zitten te verrekken van de kou achter een tweetal dat het tempo van 10 km per uur nauwelijks haalt. En dan om 5 over vier binnenkomen.
Over die medewerkers gesproken: het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend: alle posten zijn bemand, op eventualiteiten is men voorbereid, de borden zijn langs de diverse parcoursen geplaatst, de administratie is in orde, de kerstman is geregeld, de clubhuismedewerkers zijn geïnstrueerd, de voor en na fietsers hebben hun vervoermiddel geprepareerd, enz. enz. Onvermijdelijk gaat er ook wat mis en krijg je dat ook te horen. Als onderweg een onverlaat de pijlrichting wijzigt of een hek verplaatst, kan dat tot wrevel leiden en terecht, wanneer je jezelf had voorgenomen een bepaalde tijd te lopen. Maar zo desastreus is dat natuurlijk ook weer niet. De commissie heeft er natuurlijk wel weer een aandachtspuntje bij, wanneer geëvalueerd moet gaan worden.
Randgebeuren
Over het randgebeuren overigens niets dan lof. Je kunt nog discussiëren over de soort muziek die zo rond 12.00u over het sportpark galmde en die ongetwijfeld een aantal zich aanmeldende lopers spontaan heeft doen besluiten om toch de 27 km te kiezen om te voorkomen dat ze langer geterroriseerd worden door een muziekgenre dat getrainde lopers direct uit hun ritme zou brengen. Gelukkig werd dat – overigens niet voor iedereen – geluidsongemak tijdig vervangen door meer seizoensgebonden muziek. En over muziek gesproken: in het clubhuis konden de mensen genieten van de aanwezigheid van accordeonist Jan van Dam, die daar, gezien de reacties, met verve goed in het gehoorliggende muzikale kerstkransjes uitdeelde.
Wat dat betreft was het in de glühweintent, officieel: ‘Hein’s Glühwein Tent’ , a different kind of milk. Vooral zo aan het eind van de middag toen de nieuwe bewoners van het Stadhouderspark hernieuwd muzikaal konden kennismaken met de jeugd van buurman Prins Hendrik.
En valt er nog wat meer over die middag te zeggen? Het blijft natuurlijk een schitterend beeld, de warming up onder leiding van Bianca Zwart. Een helemaal bezet middenterrein met deelnemers die eigenlijk niet kunnen wachten om aan hun afstand te beginnen. En zich gedwee de spierversoepelende en verwarmende oefeningen lieten welgevallen.
Toch blijft het wat onbevredigende, maar nauwelijks te vermijden deel van het hele evenement wat betreft het sportieve gebeuren de tijd tussen drie en vier uur. Gezelligheid is dan voornamelijk te vinden in clubhuis en ‘glühweintent’.
Vanaf half een is het immers een drukte van belang op de accommodatie. Niet alleen deelnemers, maar ook familie, kennissen en ‘gewone’ toeschouwers zorgen voor een geweldige stemming. De gezelligheid neemt toe met als eerste hoogtepunt de warming up, zie boven, en daarna de start. Binnen 20 minuten komt de eerste 5km-loper – dit jaar al na 18 minuten! – immers de baan weer opdraaien en dan na ongeveer een half uur ontstaat een lang lint van binnenkomende lopers. De snelste 7.5 km-lopers arriveren midden in de groep 5km lopers, zodat dat lint blijft groeien. Maar ook de snelste 12 km-lopers zitten dan al in de staart van de 7,5km lopers, zoals de snelste 15 km-lopers de laatste 12km-lopers inlopen. Die snelle deelnemers lopen met snelheden van 15km per uur en dat geldt ook voor de snelle lopers op de langste afstanden, de 21 en 27km. M.a.w. tot rond 15.00u is het echt druk en heel plezierig op de baan en alle binnenkomende sportievelingen krijgen hun verdiende applaus.
Voor de langeafstand-lopers is de terugkeer wat soberder. In alle eenzaamheid arriveren terwijl je de grootste inspanning hebt moeten leveren, heeft iets treurigs. Niet dat zij allemaal zo fit en fris uit de ogen kijken, maar je gunt hen de waardering die ze verdienen. Bij de allerlaatste loopsters viel het overigens allemaal wel mee, dat hebt u hierboven al kunnen lezen. Die hadden zeker wat meer bijval verdiend.
gvdb
